Onze laatste dag in Oeganda

Zaterdag de laatste dag. Lekker vroeg opgestaan om onze koffers in te ruimen en het guesthouse schoon achter te laten. De vier koffers op de heen reis en twee handbagage konden we terugbrengen naar 1 handbagage en 2 koffers. Een paar kerstkaarten van Kamerikers waren aan onze aandacht ontsnapt, dus gingen we deze afgeven bij Tim z’n Oma en nog een paar andere gezinnen in de buurt. Ze waren allemaal erg blij met de kaart. Bij terugkomst bleek Tim, Wilma en kinderen er al te zijn en ook ons vervoer kwam er net aan. Nog even gezellig een half uur bij gekletst, foto gemaakt en afscheid genomen. Het waren voor ons drie bijzondere weken, waarin we hebben kunnen ervaren dat Tim en Wilma weinig tijd voor hun zelf hebben. De laatste week hopen zij met de kinderen even van hun vrije tijd te genieten. De kinderen moeten 3 januari weer starten met school.
Michael, onze vaste chauffeur, bracht ons weer veilig in Kampala. Het was erg druk vanwege de kerst, maar gelukkig gingen wij de goede kant op. Het was erg druk langs de weg met verkoop van kleding, vlees en andere etenswaren. Onderweg kocht Michael een Gonja voor ons. Dit is een bepaald soort banaan die geroosterd wordt. Dit smaakte prima en was goed vullend. We hadden een afspraak bij Martijn Harlaar en vriendin Lotte in Kampala. Het was even zoeken voor Michael, maar uiteindelijk kwamen wij op onze bestemming aan. We hebben met Martijn en Lotte gezellig gesproken over ons project en over waar zij mee bezig zijn. Zij hebben een bedrijf en hun werkzaamheden bestaan uit het trainen van leraren op gebied sport en talentenontwikkeling en daarnaast werken zij voor organisaties die gesteund worden door de Nederlandse Overheid en bedrijven voor opleiding van jongeren in landbouw met een baangarantie en het zichtbaar maken van de resultaten hiervan. We vinden het nog steeds bijzonder dat wij hen tegenkwamen in Kampala, een stad met vier miljoen inwoners (is dit toeval of niet?.....)
Rond half zes reden we naar Michael zijn kantoor en haalden wij zijn vrouw Joan op. Hij liet trots zijn bedrijf Uganda Today Tours and Travel Company zien. We reden hierna door naar Entebbe. Net voor de luchthaven sloegen wij linksaf naar Faze 3 (aanbevolen door Martijn) om met elkaar nog een hapje te eten. We hadden de luchthaven alleen nog maar bij nacht gezien en we waren zeer verbaasd om te zien, dat het aan het Victoriameer lag. Vanuit de locatie Faze 3 hadden wij een schitterend uitzicht op het meer en genoten van ons diner. Het was hierna nog vijf minuten rijden naar de luchthaven. De luchthaven wordt vernieuwd, waardoor we even de ingang niet konden vinden. Michael en Joan begeleidde ons naar de ingang en we namen afscheid. De vlucht vertrok ruim op tijd, zodat wij om zes uur in de Nederland landde. We kunnen terugkijken op drie bijzondere weken met mooie ontmoetingen en een gezellige tijd met Tim en Wilma, Eugene en Jaimie. Wij hebben ontzettend veel respect voor hen, dat zij in dit afgelegen dorpje, kunnen leven. Wij weten dat zij Gods hulp ervaren om dit te kunnen doen.