Terug naar Chawolo en een bijzondere ontmoetin

Op maandag konden we uitslapen, maar we zaten om acht uur heerlijk buiten aan ons ontbijt. Gelukkig was de monteur van de auto gearriveerd om de auto op te halen en hoefde Tim deze niet te brengen. De auto zou rond twaalf uur weer klaar zijn. Tim en Wilma en jongens gingen naar de stad. Tim moest de paspoorten van de jongens ophalen en dit kon wel eens lang duren. Gelukkig niet zo lang als de aanvraag, die kon je doen via het downloaden van een formulier, maar je moest nog wel overal stempels halen. Wilma ging met de jongens nog wat spullen halen die niet in Tororo en omgeving te verkrijgen zijn. Henk en Nellie bleven achter in Shaloom en hadden nu even tijd om alle verslagen, kerstkaarten (200 stuks) te schrijven. De kerstkaarten gaan we uitdelen na afloop van de kerstmusical. Nu nog even tijd om wat brood te kopen naast Shaloom. We liepen de poort uit en wat er toen gebeurde was heel bijzonder. We liepen enkele tientallen meters en een auto stopte naast ons. In deze auto zaten tot onze grote verrassing Martijn Harlaar en zijn vriendin Lotte. We konden onze ogen, zij ook, niet geloven dat we elkaar in deze grote stad tegenkwamen. Even gezellig met elkaar gesproken, want zij gingen ook naar “Brood” en meteen een afspraak gemaakt om hun a.s. zaterdag te ontmoeten in Kampala. Wij vertrekken a.s. zaterdag en daarvoor kunnen wij hun nog ontmoeten.
Na het kopen van brood kwamen Tim, Wilma en de jongens vrij snel naar Shaloom. De auto was weer gerepareerd. Nog even boodschappen gedaan bij Shoprite en bij Game kit gekocht en daarna op weg naar Chawolo.
Op de terugweg natuurlijk enkele files, maar Tim wist in één geval een alternatieve route over zeer hobbelige onverharde wegen. Tim kent een man die kip aan de weg verkoopt (voor de ex Oegandagangers wel bekend de rennende verkopers langs de stopplaatsen met flesjes soda, kip op stok, geroosterd mais etc), waarvan hij wist dat deze kip goed bereidt was. Rond vijf uur zaten heerlijk te eten van de kippenpootjes aan een stok geregen, we moesten nog even denken aan Tobias, Jorn en Alex. Zij hadden toen volgens ons ook wel trek in zo’n kippetje, maar we wisten niet of deze voor ons wel geschikt waren. Rond negen uur waren wij weer thuis en behoorlijk moe, zodat we snel ons bedje opzochten.