Ketting rijgen en een heleboel ontmoetingen

Op dinsdag hadden we weer een aardig vol programma, dus lekker op tijd het bed uit. Onder het ochtend eten even genieten van de prachtige vogelgeluiden. Daarna met vier pannen een flinke stapel pannenkoeken gebakken voor onze gasten van vanmiddag. Nellie moest ook nog voor het knutselen van deze morgen e.e.a uitzoeken. Henk ging de planken van het aanrechtblad nog één keer schuren en lakken, want ook Kevin vond dat het er nog niet helemaal “smooth” uitzag.
Nellie vertrok om tien uur naar het veld bij het CDHopehome en onderweg werd ze alweer staande gehouden door de buurkinderen. Hierbij was ook Sylivia en zij vertelde dat ze ook een ketting kwam rijgen. Henk had even wat administratieve werkzaamheden af te handelen en zou later komen. Bij aankomst waren er nog geen kinderen, dan maar even gezellig praten met Agnes, Ozette en Julius. Zij waren het gras met de zeis aan het maaien. De kinderen druppelde langzaam binnen en Nellie kon starten met ketting rijgen. Uiteindelijk zijn er zo’n 60 ketting geregen. Ook deelde Nellie nog stickers uit, die prompt weer op het voorhoofd geplakt werden.
Om kwart voor twaalf op bezoek bij Auntie Jane. Het lijkt wel of haar moeder steeds fitter wordt, want nu zat ze heerlijk buiten op een stoel. Het blijkt dat ze nu weer een goede periode heeft, maar haar artritis bezorgd haar veel pijn. Cadeautje uitgedeeld van Eva voor Winnie en natuurlijk ook voor de andere kinderen een cadeautje. Asia die niet bij het ketting rijgen was, ging een ketting rijgen voor Oma, Auntie Jane en voor haarzelf. Auntie Jane had er weer een nichtje bij, want haar vader was overleden en haar moeder kon niet voor haar zorgen. Ze zorgt nu voor zes kinderen.
We moesten nu snel terug om de lunch voor onze gasten Oboth en Goretti voor te bereiden. De lunch bestond uit spaghetti, stukje rookworst en pannenkoeken toe. Je zou denken een vreemde combinatie, maar hier kan alles! Oboth en Goretti waren redelijk stipt op tijd. Ze hadden nog even gewacht op hun kinderen Mercy en Dennis, deze waren water aan het halen. Het is echter nog steeds erg druk bij de watertaps, vanwege het feit dat meerdere pompen in de omgeving geen water geven. Het is dit jaar extreem droog! Eerst even het filmpje van Kamerik en het boerenleven laten zien, zodat zij een indruk kregen hoe wij wonen en leven. Zij waren vooral onder de indruk van alle sloten die zij zagen. Wij vertelde dat de sloten bij de boeren ook diende als soort landgrenzen, Oboth vond dit helemaal geweldig. Hier zijn bomen de grenzen en struiken en deze kunnen verwijderd worden zodat de grens niet zichtbaar is en de buren hun land kunnen vergroten. Er zijn vaak discussies over waar de grens nu loopt. Mercy en Dennis waren inmiddels ook gearriveerd en we lieten hun ook nog het filmpje zien. Onder het eten hebben we gezellig met elkaar gesproken. Ook natuurlijk nog een plakje kaas laten proeven van Ben, maar dit worden geen nieuwe klanten. Oboth vond het fijn dat we nu even tijd hadden voor elkaar om goed met elkaar te praten. Gorretti verstaat al wat Engels, maar Oboth vertaalde het soms in het Jap.
Rond vier uur gingen wij naar Patrick en familie om nog wat foto’s te nemen. Eerst langs bij Rose om een kaart te brengen van Henk en Ineke. We werden weer hartelijk ontvangen en alle buren kwamen er van zelfsprekend ook bij zitten. Nellie had ook nog een foto voor Rose en haar buurvrouw Janet. Gelukkig had Nellie genoeg zeepjes bij zich voor alle vrouwen, die via de weggeefhoek van facebook kwamen. De kinderen konden we blij maken met een potlood en een snoepje. De kaas opblaasbal, die we van Monique en Jarco gekregen hadden, werd met luid gejuich in ontvangst genomen. Binnen een mum van tijd liepen twintig kinderen met deze bal te spelen. Bij Patrick werden we natuurlijk weer hartelijk welkom geheten. We moesten nog even wat foto’s maken bij de buren van Patrick voor de nieuwe sponsors. Patrick en Mercy begeleidde ons als tolk en dat was heel prettig, omdat je hierdoor meer achtergrond verhalen te horen kreeg. Deze familie ook blij gemaakt met een opblaasbal en zeep. Na de fotoshoot bij Patrick, dit was heel hilarisch, want iedereen wilde met ons op de foto. Als afscheid trakteerde we nog op een sticker en werd door familie Patrick nog enige liederen gezongen. Onderweg nog de beloofde loomarmbandjes bij de buren afgegeven en nog even op de fiets richting Luigingi. We gingen nog een foto bij Catherina Amita afgeven. De kinderen ook blij gemaakt met stickers en een opblaasbal. Kleine kinderen denken dat deze foamstickers snoepjes zijn, dus dat hielden we even goed in de gaten.