Donderdag, termieten en bezoekjes

Vanmorgen vroeg uit de veren omdat we naar Oboth wilde lopen. Ook hadden we bedacht om bij de kerstmusical alle gezinnen een kerstkaart in de vorm van kerstster met de tekst merry christmas en happy new year uit te delen. Nellie was hiermee aan het knutselen, gelukkig kon ze wat kerststickers en glitter vinden. Henk dacht:” dan heb ik nog even tijd om foto’s te maken bij het moeras”. Net over negenen liepen wij naar Oboth en zagen voor een huis een kring met mensen zitten. Toen we dichterbij kwamen konden we het gehuil horen en het bleek dat een baby van 5 maanden aan malaria was overleden, toch even een heel triest moment op deze ochtend. Dan sta je weer even stil bij het feit dat er best veel kinderen overlijden door gebrek aan kennis en goede zorg. We liepen weer verder, maar achter ons hoorden wij de stem en het bekende lachje van Oboth. Blijkbaar had hij ons al zien lopen en achtervolgde ons. Gezamenlijk liepen wij naar zijn huis. Wij maakten met hem een afspraak om volgende week dinsdag bij ons te komen lunchen. We liepen de weg terug via CDHope property en spraken onderweg nog even met de chairman en de vrrouw van Oboth met haar dochter Mercy. De chairman was heel blij met de nieuwe school en de ontwikkeling van de kinderen. We kwamen net op tijd thuis om Julius te begroeten. Julius ging de termieten in de keuken bestrijden om te voorkomen dat deze helemaal opgegeten werd. Bijna de hele keuken werd met de hulp van Henk eruit gehaald, Je kon zien dat de termieten al aardig huis gehouden hadden. Julius behandelde alles met een niet lekker ruikend “goedje”. De termieten kwamen binnen door wat gaatje in de vloer onder het kastje. Dit hebben wij dicht gesmeerd met cement en nadat alles schoon was gemaakt is alles teruggeplaatst. Behalve het aanrechtblad want hiervoor moeten wij eerst kit vo kopen, helaas is hier geen winkel van Samsom om de hoek. Nellie was druk bezig met spulletjes te verzamelen voor decoratie voor de kerstmusical. Ze verzorgde voor ons een lekker lunch en wel een gebakken eitje met kaas en tomaten!
Om kwart over twee fietste wij naar Agnes met haar kinderen. Na enig speurwerk hadden wij het adres gevonden. Agnes huurt een huisjes richting Luigingi van de vader van Joseph (de man van teacher Esther). Bij Agnes kwam ook de buurvrouwen met hun kindjes er gezellig bij zitten en natuurlijk moesten er weer veel foto’s gemaakt worden. Zij waren zeer dankbaar voor de presentjes en wij hebben vooral veel gelachen om de kleine Florence. Kelly en Innocent waren zeer blij met de opblaasbal en gingen meteen met de andere kinderen voetballen. Een goed uur later liepen wij naar de buren Joseph en Esther. Natuurlijk de hele familie hartelijk begroet en daarna hebben wij fijn gesproken in het huisje van Esther. Joseph is loodgieter en aangezien er geen loodgieterswerk in Chawolo is, werkt hij in Kampala. Tegen vijven namen wij afscheid, nadat Joseph de band van de fiets van Henk had opgepompt. We moesten nog even wachten op een presentje dat zij wilde geven namelijk een kip. Dus Henk fietste met een kip met vastgebonden poten naar huis. De kip ging na overleg met Tim en Wilma in het hok van Julius en eten we volgende week kip.
In de avond bereidde wij het eten voor en wel rijst met een lekker sausje met kip en masala kruiden, want Tim en Wilma met de boys kwamen eten. Tijdens het eten lekker gekletst en we hopen dat we vanwege de muziek (i.v.m. het overlijden van de baby) kunnen slapen. Want het is hier de gewoonte om luide (lees: zeer luide) muziek te draaien als er iemand is overleden Ook is het de gewoonte om de hele dag en nacht te rouwen, de mensen willen wakker blijven en dat lukt wel met de muziek. De volgende dag is de begrafenis en wordt er weer muziek gedraaid. Er zijn altijd heel veel mensen die bij de familie blijven.