Kerstrun

De volgende dag vertrokken wij om tien voor zeven naar een zeilclub bij het Victoriameer, waar een kerstloop gehouden zou worden. De familie Omalla zou hier aan meedoen en wij waren hun supporters deze dag. Het werd een avontuurlijke rit, eerst door een luxe wijk van Kampala en even later door de sloppen en natuurlijk onverharde wegen met veel kuilen en stijl omhoog of omlaag. We moesten wel even zoeken, maar uiteindelijk vonden wij deze plek. We moesten door een hek met bewaking en de bewaker vroeg Tim om thee. Tim vertelde dat de bewakers vaak slecht betaald worden en daarom proberen om wat bij te verdienen. Helaas hadden wij geen thee en gaven aan bij terugkomst dit aan hem te geven. De plek waar de start en finish was, lag mooi tussen de bomen aan het meer. Nellie was direct foto’s aan het maken van allerlei vreemde vogels. Om kwart over acht startte Tim (met kerstmuts) met groep van tien kilometer. Een kwartier later startte Wilma, Eugene en Jaimie, ook met kerstmuts op, voor de vijf kilometer. Hierna direct weer foto’s maken van de schitterde meer en vogels. We vergaten bijna de tijd, want Eugene en Jaimie kwamen al na een kwartier binnen i.p.v. hun geschatte tijd van 20 minuten. Tim arriveerde een kwartiertje later en we moesten even wachten op Wilma. Later bleek dat Wilma 2 kilometer meer had gelopen en Tim was ook al de weg kwijt geraakt. Er was heerlijke verse vruchtensap en fruit en daarna was de prijsuitreiking .Onze vrienden vielen goed in de prijzen, Eugene 1e, Jaimie 2e en Wilma als oudste vrouwelijke deelnemer. Als Tim geen extra kilometers had gelopen was hij zeker ook in de prijzen gevallen! De 1e prijs was een tegoedbon voor twintig films en de 2e prijs tien films en Wilma had ook tien films. Dus totaal veertig films, ze kunnen voorlopig vooruit. Je zou denken wat een vreemde prijs, maar de sponsor verkoopt video’s. Ze mogen er een jaar over doen om de films uit te kiezen. We gingen weer terug door het hek en Tim gaf de bewaker een flesje water en een banaan. Op de weg terug reden we over een in nieuwe weg, deze was nog niet af en onverhard, maar ondanks dit reed deze prima. Dit wordt de nieuwe weg, vierbaans, van Kampala naar Entebbe. De weg hield ineens op en we moesten parallel rijden. Op een gegeven moment werd situatie een beetje te spannend voor de vrouwen(de auto helde wel heel erg over) en zochten we een andere weg. De sporters gingen even lekker douchen en daarna haalden wij een broodje en een oliebol bij “Brood” en reden we weer de stad in. Henk en Nellie werden afgezet (letter en figuurlijk) bij de craftmarkt. Wij hebben ruim twee uur op deze markt doorgebracht voordat wij alle souvenirtjes hadden. Wilma belde ons en gaf aan dat zij in Garden City waren, dit was ongeveer tien minuten lopen van de craftmarkt. Wij liepen daar naar toe. Tim en Wilma hadden bij het Indian restaurant hun favoriete zithoekje uitgezocht. Je zat hier op een kussen met je benen recht onder de tafel door of in kleermakerszit. We hebben hier met elkaar heerlijk zitten eten en gezellig met elkaar gesproken. Na afloop gingen we nog naar de plaatselijke “Torino”, waar Henk trakteerde op een schepijsje in een plastic beker. Het winkelcentrum was mooi versierd met kerstversiering. Voor Tim en Wilma is het fijn om er even uit te zijn en niet met het werk bezig te zijn. Het was voor hen een drukke periode en dan is het goed om even te kunnen ontspannen in een andere omgeving. Nu wij in Kampala zijn ervaren wij ook dat het voor hun een ongelofelijk verschil is met huidige leven in Chawolo en vroeger in Kampala.